نقش میانجی انگیزه سفر و رفتار مسئولانه در رابطه نگرش زیست محیطی با توسعه پایدار بوم گردی مورد مطالعه: شهرستان های مهدی شهر و سمنان

هدف این پژوهش، بررسی رابطه نگرش زیست محیطی و توسعه پایدار بوم گردی با نقش میانجی انگیزه سفر و رفتار مسئولانه بوم گردهای شهرستان های مهدی شهر و سمنان بوده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری شامل کلیه بوم گردهای شهرستان های مهدی شهر و سمنان می باشد. شرکت کنندگان ۲۵۰ نفر از بوم گردهای مناطق گردشگری شهرستان های مهدی شهر و سمنان (۱۲۲ نفر مرد، ۱۲۸ نفر زن) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. همه آن ها مقیاس های نگرش زیست محیطی، انگیزه سفر، رفتار مسئولانه زیست محیطی و توسعه پایدار اکوتوریسم را تکمیل کردند. داده ها با مدل تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل تحلیل شد. یافته ها نشان داد که نگرش زیست محیطی بر توسعه پایدار بوم گردی اثر مستقیم ندارد. نگرش زیست محیطی دارای اثر مثبت و معناداری بر انگیزه سفر و رفتار مسئولانه زیست محیطی است. نگرش زیست محیطی با میانجی انگیزه سفر اثر غیرمستقیم، مثبت و معناداری بر توسعه بوم گردی ایفا می کند. همچنین نگرش زیست محیطی با میانجی گری رفتار مسئولانه زیست محیطی اثر غیرمستقیم، مثبت و معناداری بر توسعه پایدار بوم گردی دارد.