بررسی و تحلیل اصول حقوقی حاکم بر اعتبار اسنادی در ایران

علیرضا درخش[۱] - حسن مرادی[۲]-  بهشید ارفع نیا[۳] تاریخ دریافت: ۱۸/۷/۱۳۹۸- تاریخ پذیرش: ۱۰/۸/۱۳۹۸   چکیده: معاملات صادراتی ناگریز متضمن خطرهایی برای صادر کننده و واردکننده است. این خطرها می تواند از کوتاهی یکی از طرفین قرارداد به وجود آید یا زاییده مسایل سیاسی و اقتصادی کشورهایی باشد که به نحوی در معامله مذکور نقش دارند. به علاوه ارزیابی اعتبار و شهرت بازرگانی طرف دیگر قرارداد همواره آسان نیست. در نتیجه پرداخت از طریق حساب آزاد یا بوسیله چک یا حتی برات معمولا قابل قبول نیست مگر اینکه طرفین با یکدیگر روابط تجاری طولانی داشته و وضعیت سیاسی، اقتصادی و حقوقی کشور وارد کننده با ثبات باشد. اگر این شرایط فراهم نباشد عموما تضمین اضافی خواسته می شود. از این رو روشهایی برای تضمین پرداخت به صورت عرفی به وجود آمده است که مهمترین آنها اعتبارات اسنادی هستند. اعتبارات اسنادی وسیله ای عمده و کلاسیک برای تضمین پرداخت در معاملات تجارت خارجی محسوب می شود و تضمین بالایی فراهم می آورد. پژوهش حاضر با بهره مندی از روش تحقیق کتابخانه ای، توصیفی و تحلیلی  با آگاهی از منابع و رویکردهای حقوقی، هدف اصل پژوهش یعنی بررسی اعتبارات اسنادی بانکی را، هم از لحاظ ساختاری و نحوه عملکرد و هم از لحاظ آثار حقوقی، مورد بررسی قرار داده است [۱] - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی   [۲] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران  Ahmad.shams@gmail.com [۳]- استاد و عضو هیئت علمی،  گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه تهران، تهران، ایران  erfani۴@yahoo.com