بررسی و تحلیل وقفنامه ای از آستان قدس رضوی در عصر تیموری (وقفنامه خواجه جلال الدین احمد استرآبادی)

یکی از معدود اسناد به جای مانده از موقوفات آستان قدس رضوی در دوره تیموری، رونوشت وقفنامه ای از جلال الدین احمد استرآبادی است. در این وقف نامه که در سفینه ای تاریخی-ادبی از قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری قمری درج شده، واقف یک تکیه و حمامی را در استرآباد وقف بر روشنایی حرم رضوی و فقرای مسلمین نموده است. یافته های پژوهش نشان میدهد واقف و متولیان از متمولان و صاحب منصبان شیعی و از سادات استرآباد در دوره تیموری و اوایل صفوی بوده و منطقه استرآباد در این دوران از مهم ترین مراکز شیعی محسوب می گردیده و عالمان و بزرگانی از آنجا در حرم رضوی خدمت میکرده اند. املاک این وقف نامه به جهت گسترش شهر استرآباد در ادوار بعد جزو محلات آن شهر شده است. همچنین با توجه به گسترش حرم و ازدیاد زوار، یکی از نیازهای حرم تامین روشنایی و کمک به زوار بوده است.