اثرات سطوح مختلف پربیوتیک جیره بر شاخص های رشد و برخی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی در ماهی دانیو گورخری (Danio rerio)

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر رشد و شاخص های ایمنی غیراختصاصی ماهی دانیو گورخری (Danio rerio) بود. تعداد ۴۲۰ قطعه ماهی ۱/۰± ۴۵ میلی گرم) به طور کاملا تصادفی در چهار تیمار با سه تکرار در آکواریوم ها توزیع شده و با چهار جیره آزمایشی حاوی صفر، ۵/۰، ۱ و ۲ درصد پربیوتیک به مدت ۸ هفته غذادهی شدند. در پایان دوره شاخص های رشد، کارایی مصرف جیره (وزن نهایی، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی) و نیز شاخص های ایمنی غیراختصاصی (سطوح ایمونوگلوبولین کل، پروتئین کل و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز) بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد استفاده از سطوح مختلف گالاکتوالیگوساکارید اثر معنی داری بر شاخص های رشد نداشت (۰۵/۰P>). همچنین بررسی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی نشان داد که استفاده از سطوح ۵/۰ و ۲ درصد گالاکتوالیگوساکارید باعث افزایش معنی دار ایمونوگلوبولین کل گردید (۰۵/۰P<). بررسی میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز موید این است که سطح ۲ درصد پربیوتیک باعث افزایش معنی دار فعالیت آلکالین فسفاتاز شد (۰۵/۰P<). میزان پروتئین کل نیز نشان داد که هر سه سطح گالاکتوالیگوساکارید باعث افزایش معنی دار میزان پروتئین کل می شود (۰۵/۰P<). با توجه به این نتایج به نظر می رسد استفاده از سطوح بالای گالاکتوالیگوساکارید (۲ درصد) باعث افزایش  شاخص های ایمنی غیراختصاصی در ماهی دانیو گورخری می شود.