بررسی اثرات ضد باکتریایی برخی از اسانس های گیاهان بومی کشور علیه باکتری Streptococcus iniae در شرایط آزمایشگاهی

باکتری Streptococcus iniae مهم ترین عامل عفونی ایجاد کننده خسارات اقتصادی در مزراع پرورشی کشور است. در این مطالعه اثر ضد باکتریایی اسانس های گیاهی زولنگ (Eryngium campestre)، اناریجه (Pimpinella affinis)، آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss)، زیره سیاه (Bunium persicum) و سیر (Allium sativum) بر باکتری زئونوز استرپتوکوکوس اینیایی مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین قدرت ضد باکتریایی اسانس ها از روش های استاندارد انتشار در دیسک، تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) استفاده گردید و استرپتومایسین به عنوان استاندارد به کار گرفته شد. حداقل غلظت غلظت کشندگی اسانس های زولنگ، اناریجه، آویشن شیرازی، زیره سیاه و سیر بر باکتری استرپتوکوکوس اینیایی به ترتیب ۱، ۱<، ۲۵/۰، ۱۲/۰ و ۵/۰ میکروگرم بر میلی لیتر و مقادیر حداقل بازدارندگی برای اسانس های مذکور به ترتیب ۵/۰، ۵/۰، ۰۶/۰، ۰۶/۰ و ۱۲/۰ میکروگرم بر میلی لیتر و قطر هاله رشد به ترتیب ۷/۰± ۵/۱۸، ۴/۰± ۱۷، ۳/۱± ۸/۳۲، ۱/۱±۸/۲۲، ۷/۱±۳/۲۷ میلی متر تعیین شد. در این بررسی اسانس های زیره سیاه، آویشن شیرازی و سیر اثرات ضد باکتریایی مناسبی علیه S. iniae از خود نشان دادند. بنابراین اسانس های مذکور پس از انجام مطالعات تکمیلی می توانند جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک های تجاری رایج برای درمان عفونت های ناشی از این باکتری باشند.