نگرانی ها از نشانگرهای مقاومت در گیاهان تراریخته اکوسیستم دریایی

روند افزایش جمعیت جهان و نیاز روز افزون دنیا به تامین امنیت غذا، کاربرد علم مهندسی ژنتیک و استفاده از ارگانیسم های تراریخت را پر اهمیت تر نموده است. بهره گیری از این علم بدون در نظر گرفتن خطرات احتمالی موجب آثار زیانبار بر طبیعت خواهد شد. یکی از نگرانی های تولید موجودات تراریخت، سیستم انتخاب می باشد که منجر به رشد انتخابی سلول های تراریخت می گردد. ژن های کد کننده آنتی بیوتیک در شناسایی سریع سلول های تراریخت بسیار کارآمد هستند. به علت انتشار ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در طبیعت یا فرار ژن های مقاوم به سموم شیمیایی به گونه های وحشی، دانشمندان به دنبال راه حل هایی برای تولید ارگانیسم های تراریخت عاری از نشانگر یا دارای ژن های نشانگر مناسب برای محیط زیست هستند. ارگانیسم های نوع اول در ابتدا بر مبنای مقاومت به آنتی بیوتیک و سموم شیمیایی انتخاب می گردند. ولی در مراحل بعدی دستورزی و رشد، نشانگر گزینشگر برداشته خواهد شد. در حالت دوم از ژن های نشانگر ایمن برای محیط زیست استفاده می گردد. در این تحقیق روش های مختلفی برای حذف نشانگر گزینشگر از ارگانیسم های تراریخت اولیه و تعدادی از ژن های مارکر گزینشگر مناسب برای محیط زیست پیشنهاد شده است که می توان از آنها برای تولید ارگانیسم های تراریخت استفاده نمود.