بررسی طول مدت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی براساس مقیاس برن و عوامل مرتبط با آن در بخش های مراقبت ویژه

مقدمه: تهویه مکانیکی یکی از عمومی ترین اشکال درمان پزشکی برای بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بوده که عوامل مختلفی بر آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی موثرند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط بر طول مدت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. روش­ کار: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، ۶۵ بیمار بخش مراقبت ویژه که به تهویه مکانیکی بیش از ۷۲ ساعت نیاز داشتند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با ابزار جداسازی برن در ۳ شیفت کاری بررسی شدند. فاکتورهای بررسی شده در جداسازی بیمار شامل سن، جنس، علت وصل به دستگاه تهویه مکانیکی، سطح بیداری براساس مقیاس آرام سازی رامسی و مدت زمان تهویه مکانیکی قبل از شروع جداسازی بودند. یافته ها با روش های آماری توصیفی و آزمون تی مستقل  با SPSS نسخه ۲۲ تجزیه وتحلیل شد. یافته­ ها: میانگین طول مدت تهویه مکانیکی بر اساس روش جداسازی با ابزار جداسازی برن ۳۳/۴۶±۱۱۱/۷۵ ساعت بوده است . همچنین نتایج نشان داد که متغیر هایی مانند جنس (۰۳P=۰/) و سطح بیداری با توجه به مقیاس آرام سازی رامسی (۰۰۰۱P=۰/) بر طول مدت تهویه مکانیکی تاثیر معنی داری داشته در حالی که متغیر سن (۲P=۰/) و علت وصل به دستگاه تهویه مکانیکی (۳۱۹P=۰/) تاثیر ی بر طول مدت  تهویه مکانیکی نداشتند. نتیجه ­گیری: برای بررسی آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی باید به عوامل متعددی از جمله جنس و سطح بیداری توجه داشت و در استفاده از ابزارهای انداره گیری این دو متغیر را در نظر گرفت.