سنجش سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در پیشگیری از خوددرمانی در مادران شهرستان آزادشهر در سال ۱۳۹۳

مقدمه: خود­درمانی می تواند معضلات مهمی را برای فرد و جامعه ایجاد نماید و به ویژه در کودکان به دلیل واقع شدن در سنین رشد و تکامل از اهمیت مضاعفی برخوردار می باشد، پژوهش حاضر به سنجش سازه­های تئوری رفتار برنامه ریزی­شده در این زمینه پرداخته است.   روش کار: این مطالعه مقطعی – تحلیلی بروی ۲۳۱ مادر دارای کودک زیر۶ سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری، شهرستان آزادشهر به صورت نمونه گیری خوشه ای در سال ۱۳۹۳ انجام پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، شامل آگاهی و سازه­های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود که نگرش، هنجارهای ذهنی، کنترل رفتار درک شده، قصد رفتاری و عملکرد را در ­بر می گرفت؛ روایی و پایایی پرسشنامه، قبل از مطالعه بررسی شد و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/۲۲ تجزیه و تحلیل گردیدند.   یافته­ها: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی (۸۲/۱۶ ± ۳۱/۶۱)، نگرش (۲۳/۱۱ ± ۱۳/۷۴)، هنجار ذهنی (۱۰/۹ ± ۷۴/۷۲)، کنترل رفتار درک شده (۰۹/۹ ± ۷۴/۷۵)، قصد رفتاری (۸۲/۱۱ ± ۳۲/۸۵)، عملکرد (۸۹/۱۲ ± ۸۴/۸۵) بودند. بین متغیر­ نگرش با عملکرد همبستگی مستقیم و معنی داری مشاهده شد ( ۰۱۹/۰= p و ۱۵/۰= r ) ولی بین عملکرد و سایر سازه ها ارتباط معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰< p ).   نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و همبستگی مستقیم متغیر نگرش با عملکرد مادران پیشنهاد می شود در زمان طراحی مداخلات اصلاح مصرف خودسرانه دارو تاکید بر ایجاد نگرش مثبت در مادران از پیامدهای رفتار و عواقب منفی ناشی از مصرف خودسرانه داروها در کودکان در نظر گرفته شوند