ارتباط متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده در بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: شناخت متغیرهای جمعیت شناختی  بستر مناسبی را جهت برنامه ریزی برای افزایش و بهبود یادگیرندگی سازمانی به منظور ارتقای کیفیت خدمات آموزشی و درمانی فراهم می آورد. این مطالعه ارتباط بین متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده در بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان را بررسی می کند. روش کار: مطالعه ای توصیفی مقطعی با استفاده از پرسشنامه بر روی ۲۷۷ نفر از پرستاران بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی همدان در سال ۱۳۹۳ انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازمان یادگیرنده ۴۳ سوالی مارسیک و واتکینز بود. داده ها پس از گردآوری و ورود به رایانه با نرم افزار SPSS/۱۸ و استفاده از آزمون پیرسون و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته­ها: میانگین سن پرستاران ۶۵/۵ ±۳۲ سال بود. ۴/۸۳% زن، ۱/۶۷% متاهل، ۴۷/۷۱% سابقه کاری ۱۰ سال و کمتر و ۸/۹۷% کارشناس بودند. میانگین نمره سازمان یادگیرنده ۱۸/۲۹±۳۰/۱۲۸ بود و مولفه های یادگیری مستمر، پژوهش و گفتمان، یادگیری تیمی ۹۷شکوفایی سیستمی، تقویت دیدگاه واحد کارکنان، ارتباط سازمان با محیط اطراف و ایجاد مدیریت استراتژیک در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین بین همه متغیرهای جمعیت شناختی با سازمان یادگیرنده به استثنای وضعیت تاهل، سابقه کاری کلی، بخشهای محل کار و مراکز آموزشی و درمانی (۰۵/۰P<) ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه نهایی: نمره سازمان یادگیرنده در سطح متوسط برای بخش های مراقبت ویژه مناسب نمی باشد و مدیران مراکز آموزشی و درمانی باید موجبات بهبود و افزایش نمره سازمان یادگیرنده را به منظور افزایش کیفیت مراقبتهای پرستاری در بخشهای مراقبت ویژه فراهم آورند.