سبک دلبستگی دختران ایرانی: یک مطالعه مروری نظام مند

خانواده به عنوان اولین کانونی که فرد در آن قرار می گیرد دارای آهمیت شایان توجهی است. اولین تاثیرات محیطی که فرد دریافت می کند. از محیط خانواده است و حتی تاثیرپذیری فرد از سایر محیط ها می تواند نشات گرفته از محیط خانواده باشد. مفهوم دلبستگی به گونه های متفاوتی تعریف شده است اما چیزی که در همه این تعاریف مشترک می باشد. این است که دلبستگی عنصر اساسی تحول و رشد طبیعی انسان به شمار می رود. دلبستگی به معنای توانایی غریزی نوزاد انسان برای ایجاد ارتباط قوی و عاطفی معنادار با اطرافیان و مراقبانش است. در تاکید بر اهمیت ارتباط مادر و کودک. آنچه که برای سلامت روانی کودک ضروری است تجربه یک ارتباط گرم صمیمی و مداوم با مادر با جانشین دائم اوست. این ارتباط چنان نزدیک است که به طرز غریبی می تواند منشاء دو تاثیر کاملا متضاد بر شکل گیری شخصیت انسان باشد. از یک سو می تواند کودک را به انسانی کاملا رشد یافته و بهنجار تبدیل کند و از سوی دیگر در صورت تخریب این ارتباط، به انواع اختلال های روانی و به دنبال آن انواع رنج های روانی برای خود و دیگران منجر گردد. با توجه به تاثیر و اهمیت دلبستگی بر سلامت روان افراد در این پژوهش به بررسی سبک دلبستگی دختران ایرانی و راه های درمان و بهبود آن می پردازیم. این مطالعه با هدف مرور نظام مند سبک دلبستگی دختران ایرانی انجام شد. روش پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و به لحاظ طرحی از نوع اسنادی بود. از آنجا که مرحله ابتدایی هر مرور نظام مندی شامل جستجوی کامل و منظم پیشینه موجود و مرتبط است، بدین منظور میدان مورد مطالعه پژوهش، مجموعه آثار منتشر شده در قالب مقالات فارسی بود. کلید واژه های دلبستگی، دختران، مادر، خانواده، ایرانی در پایگاه های معتبر مگ ایران، نورمگز، پایگاه علمی جهاد دانشگاهی، گوگل اسکولار در بازه زمانی۱۳۹۰-۱۴۰۰ جستجو شد. در مجموع ۱۳ مطالعه فارسی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات مورد بررسی برآمده از تحقیقات کمی بودند. نتایج این پژوهش حاکی از این بود که دلبستگی با متغیرهای افسردگی، اضطراب، پرخاشگری و نافرمانی، پرخوری، سلامت روان، رشد پس از آسیب، مقبولیت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی مرتبط است و درمان های گروهی، درمان های فردی، آموزش های مداخله ای دلبستگی محور برای آنها موثر است.