تحلیل طراحی طاق برای رسیدن به معماری پایدار دراقلیم گرم و خشک در کشور ایران

در قدیم برای امر ساختمان سازی استفاده از مصالح بومی و در دسترس هر منطقه ای رایج بوده است . در اقلیم های گرم خشک از خشت ، گل ، آجر و برای تزئینات نیز از انواع گچ بری ها و آینه کاری ها بکار برده می شد. اقلیم های معتدل و مرطوب استفاده از کاه گل و چوب مرسوم بوده و در مناطق سرد و کوهستانی نیز سنگ بیشتر در دسترس بوده است . گاهی نیز دیده شده از مصالح ترکیبی نیز استفاده شده است . در بناهای امروزی نیز استفاده از مصالح جدیدی مانند بتن ، سیمان، آجر و انواع سنگ ها تزئینی مرسوم است . در گذشته کاخ ها، بناهای حکومتی ، عبادتگاه ها، مقابر و بناهای مسکونی دارای ایوان بوده اند اما در معماری معاصر بحث خیلی متفاوت شده است . ایوان در معماری ایران بسیار فراتر از عنصر کالبدی وابسته به یک معماری عمل کرده است و عملکرد آن با توجه به نحوه کارکرد بنا بسیار متنوع می باشد. ایوان ها فضای نیمه باز جلوی اتاق ها می باشند که نماهای با ارزشی را در اطراف حیاط ها ایجاد می کنند و از لحاظ اقلیمی و ایجاد تعادل آب و هوایی نیز بسیار قابل توجه می باشند. ایوان یکی از تکنیک های برجسته معماری ایران به شمار می رود که در طول تکامل معماری همواره نقش مهمی را در کالبد بناهای ایران بر عهده داشته است و جزء لاینفک معماری آن محسوب می گردد. لذا شناخت این عنصر و آشنایی با تاریخچه و جایگاه کنونی آن در بناهای سنتی زنده نگه داشتن اهمیت وجود آن در بناها و تاثیرش بر ترویج معماری پایدار از اهمیت خاصی برخوردار است .ایوان در بیشتر خانه های سنتی و ابنیه تاریخی با کاربری های متفاوت از جمله عبادتگاه،کاخ، عمارت مسکونی و ... به چشم می خورد، اما از نظر فرم، ابعاد و جایگاه متنوع بوده و عملکردهای بسیاری داشته است .