مطالعه قابلیت تولید چوب گونه ها و کلن های مختلف صنوبر در اراضی جنگلی شمال (مطالعه موردی: منطقه سیاهکل گیلان)

مرحله نخست طرح تحقیقاتی استقرار و سازگاری گونه و کلن های مختلف صنوبر در اراضی جنگلی شمال در سال ۱۳۷۱ شروع و در سال ۱۳۸۵ نیز خاتمه یافته است. تیمارهای این تحقیق شامل شش گونه و کلن صنوبر و یک گونه بومی جنگلی بوده که عبارتند از: Populus deltoides ۷۷/۵۱، P.d.۶۹/۵۵، P.e.۴۵/۵۱، P.e.I-۲۱۴، P.trichocarpa، P.simonii و Acer velutinum. مساحت عرصه اجرای این طرح تحقیقاتی ۲ هکتار بوده که در نواحی جنگلی منطقه کولاک آور شهرستان سیاهکل قرار دارد. نهالهای مورد نیاز در ایستگاه تحقیقات صنوبر صفرابسته تولید و پس از انتخاب و آماده سازی زمین کشت گردید. قالب آماری طرح، بلوک های کامل تصادفی بود که در سه تکرار و هفت تیمار انجام شد. تعداد درختان در هر قطعه آزمایشی ۲۵ اصله و فاصله آنها از یکدیگر ۴ متر بود، ولی در محاسبات آماری فقط داده های حاصل از ۹ درخت میانی هر قطعه در تجزیه و تحلیلها استفاده شد. در پایان هر فصل رویشی، مشخصه های قطر برابرسینه و ارتفاع درختان اندازه گیری شدند. در پایان اجرای طرح و با استفاده از میانگین های بدست آمده از اندازه گیریها، میزان رویش و تولید چوب صنوبر بدست آمد. نتایج این بررسی نشان داد که کلن های مقایسه شده در چهار گروه دسته بندی شدند. کلن P.e.۴۵/۵۱ و گونه P.trichocarpa به ترتیب با تولید سالیانه ۷/۵ و ۶/۴ مترمکعب در هکتار و در سال در گروه نخست و دوم قرار گرفتند. گونه پلت (شاهد) با ۵۳/۰ مترمکعب در هکتار و در سال در گروه آخر قرار گرفت. از بین صنوبر های مورد مطالعه، گونه سیمونی با ۶۵/۰ مترمکعب در هکتار و در سال، کم توانترین گونه صنوبر از نظر تولید چوب تشخیص داده شد. مقایسه میانگین رویش متوسط سالیانه و جاری نیز همانند گروه بندی رویش کل بود.