بررسی مقدماتی امکان ریشه زایی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) از طریق خوابانیدن در عرصه جنگل های زاگرس

ارایه روشها و راهکارهای مناسب و عملی، گام مهمی برای احیا جنگلهای زاگرس به شمار می رود. در این تحقیق امکان ریشه زایی جست های بلوط ایرانی از طریق خوابانیدن زمینی به منظور تکثیر رویشی آنها بررسی شد. این مطالعه در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با چهار فاکتور و هر فاکتور در ۲ سطح و در محیط طبیعی جنگل اجرا شد. فاکتورها شامل: نوع خاک بستر (خاک جنگل و خاکبرگ)، هورمون IBA (ppm ۲۰۰۰ و ppm ۰)، هیدروژل سوپر جاذب (gr ۱۰۰ و gr ۰) و آبیاری کوزه ای (استفاده از کوزه و عدم استفاده از کوزه) بودند و در کل تعداد ۱۶ تیمار در ۳ تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در همه تیمارهای مورد بررسی کالوس زایی مشاهده شد، ولی بیشترین درصد کالوس زایی مربوط به تیمارهایی بود که از هورمون IBA در آنها استفاده شده بود و از شرایط رطوبتی خوبی نیز برخوردار بودند. ریشه زایی فقط در تیمارهایی مشاهده شده که از هورمون IBA استفاده شده بود. بیشترین درصد ریشه زایی در تیمارهایی دیده شد که از شرایط رطوبتی مناسبی همچون استفاده از هیدروژل سوپرجاذب و کوزه سفالین برخوردار بودند