بررسی پایداری شش ژنوتیپ بادام خوراکی (Prunus dulcis) در سه روش حفظ آب و خاک در استان کرمانشاه

از آن جا که مشکلات اقتصادی مهمترین عامل تخریب جنگلهای زاگرس می باشند، جنگل کاری در مناطق روستایی با گونه هایی که دارای ارزش اقتصادی هستند از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این راستا، این تحقیق به منظور بررسی موفقیت جنگل کاری با گونه بادام خوراکی (Prunus dulcis) در استان کرمانشاه انجام گردید. ابتدا دوازده ژنوتیپ بادام خوراکی مقاوم به سرما و خشکی از سطح استان کرمانشاه جمع آوری و در خزانه کاشته شد، سپس از میان آنها شش ژنوتیپ انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفتند. قالب آماری این بررسی آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با شش ژنوتیپ بادام خوراکی و سه روش کاشت بانکت هلالی، بانکت خطی و روش معمولی به عنوان شاهد انجام شد. در این بررسی هر ساله پس از پایان دوره رویشی، متغیرهایی مانند درصد زنده مانی، مقاومت به آفت، ارتفاع و قطر یقه اندازه گیری گردیدند. نتایج بدست آمده نشان داد که تفاوت معنی داری بین درصد زنده مانی ژنوتیپ های کاشته شده در روشهای مختلف وجود دارد و زنده مانی ژنوتیپ ها در روش بانکت هلالی و بانکت خطی نسبت به روش معمولی (شاهد) بیشتر است (P<۰.۰۱). نتایج مربوط به تجزیه پایداری برای روشهای مختلف کاشت در مدت آزمایش نشان داد که زنده مانی و استقرار نهالها در روش کاشت بانکت هلالی از پایداری بیشتری برخوردار است. همچنین نتایج حاصل از تجزیه پایداری زنده مانی ژنوتیپ ها در روشهای مختلف کاشت نشان داد که زنده مانی و استقرار ژنوتیپ های مربوط به مناطق لولان و گنداب علیا از پایداری بیشتری برخوردارند.