بررسی سازگاری Cedrus deodara Loud.و atlantica Manetti. Cedrus در چمستان

آزمایش سازگاری گونه­های غیر بومی و معرفی این گونه­ها برای جنگل­کاری در کشورمان در مقایسه با تولید چوب گونه­های بومی بسیار ضروری و حائز اهمیت است. بدین­منظور نهالهای دو گونه سدر اطلس و دئودار در سالهای ۱۳۶۲ و ۱۳۷۱ در عرصه تحقیقات چمستان کشت گردیدند. درصد زنده­مانی گونه­ها با شمارش پایه­های باقی­مانده در سال ۱۳۸۴ مشخص گردید. درضمن اندازه­گیریهای کمی و کیفی دو گونه فوق در همین سال صورت گرفت. نتایج نشان داد سدر دئودار ۹۰% زنده­مانی و سدر اطلس ۶۷% زنده­مانی را دارا می­باشند. میانگین قطر سدر اطلس در ۲۴ سالگی و با فاصله کاشت ۴×۴ متر معادل ۸/۲۸ سانتی متر و متوسط رویش قطری سالیانه آن ۱/۱ سانتی متر، قطر متوسط سدر دئودار در ۱۵ سالگی و با فاصله کاشت ۲×۲ متر معادل ۸/۱۶ سانتی متر و متوسط رویش قطری سالیانه آن ۲/۱ سانتی متر می­باشد. میانگین ارتفاع سدر دئودار ۸/۱۳ متر و متوسط رویش ارتفاعی سالیانه آن ۹/۰ متر بوده، درحالی­که ارتفاع سدر اطلس ۸/۱۴ متر و دارای متوسط رویش ارتفاعی سالیانه ۶/۰ متر می­باشد. متوسط حجم در هکتار سدر دئودار ۲۰۸ سیلو و سدر اطلس ۸۰ سیلو در هکتار برآورد گردید. بنابراین متوسط رویش حجمی سالیانه سدر دئودار و اطلس به ترتیب ۸/۱۳ و ۳/۳ سیلو در هکتار می­باشد. در ارزیابی کیفی، سدر دئودار وضعیت مطلوب­تری را نشان می­دهد. پژوهش حاضر نشان داد که سدر دئودار به لحاظ سازگاری در منطقه چمستان موفق­تر از سدر اطلس است.