ارزیابی موفقیت ریشه زایی قلمه کلن های صنوبر با استفاده از تیمارهای مختلف

قلمه های چهار کلن صنوبر متعلق به چهار گونه مجزا پس از بکاربردن ترکیبهای تیمارهای مختلف در اسفند ماه ۱۳۸۴ در گلدانهای پلاستیکی کاشته شدند و طی یک دوره ۳ ماهه میزان ریشه دهی و رشد اولیه آنها مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. تیمارها شامل ۳ طول متفاوت قلمه، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ سانتیمتر به همراه ۳ زمان خیساندن صفر، ۲ و ۴ روز می گردد که در قالب یک طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی در ۳ تکرار از اسفند ۱۳۸۴ تا تیر ۱۳۸۵ اجرا شد. پس از ۱۲ هفته رویش قلمه ها صفات ارتفاع، تعداد برگ، وزن برگ، طول ریشه، تعداد ریشه، وزن ریشه، وزن ساقه، وزن کل ونسبت وزن ریشه به وزن کل به عنوان موفقیت یا درصد ریشه زایی اندازه گیری و محاسبه شدند.  نتایج نشان داد که تفاوتهای معنی دار در میزان درصد ریشه زایی، همچنین صفات رشد در میان کلن ها وجود دارد. قلمه های بدون تیمار خیساندن کمترین میزان موفقیت ریشه زایی را داشتند که ۱۲ درصد از تیمار ۴ روز خیساندن کمتر بود. قلمه های با طول ۱۵، ۲۰ و ۲۵ سانتیمتری به ترتیب ۲۹، ۴۲ و ۳۵ درصد موفقیت ریشه زایی داشتند. قلمه های با صفر، ۲ و ۴ روز خیساندن به ترتیب ۳۱، ۳۲ و ۴۳ درصد ریشه زایی داشتند. جهت ریشه زایی بهینه برای P. caspica استفاده از قلمه های ۲۵ سانتیمتری و خیسانده شده به مدت ۴ روز توصیه می گردد. اما برای P. euphratica کاربرد قلمه های ۲۰ سانتیمتری بدون تیمار خیساندن پیشنهاد می شود. در موردP. alba ۵۸/۵۷ استفاده از قلمه های ۲۵ سانتیمتری و ۴ روز خیساندن بهترین نتیجه را داد. برای P. deltoids ۷۷/۵۱ استفاده از قلمه های ۱۵ سانتیمتری و بدون تیمار خیساندن بهترین وضعیت بود.