جهت زادآوری تکمیلی در طرح جنگل داری لوه

در این بررسی به منظور دسترسی به بهترین روشهای بذرکاری و بذرپاشی بلندمازو جهت زادآوری تکمیلی، ۶ روش کاشت شامل بذرکاری بخشی (کپه ای spot seeding)، بذرکاری مته ای (حفره ای dibbling seeding)  بذرکاری پشت بیلی، بذرکاری نواری، بذرپاشی طبیعی، بذرپاشی نواری همراه با خراش و شاهد، مقدار ۱۰ کیلوگرم بذر در قطعات ۱۰۰ مترمربعی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در ۴ تکرار طی۴ سال انجام شد. صفاتی از قبیل درصد بذرهای سبز شده، زنده مانی و همچنین رشد ارتفاعی و رشد قطر یقه نهالها اندازه گیری شد. تجزیه واریانس و آزمون اختلاف بین میانگین ها در مورد صفات ذکر شده انجام شد که نتایج عبارتند از: بین درصد بذرهای سبز شده در روشهای مختلف کاشت اختلاف معنی داری در سطح ۱% وجود دارد و با توجه به آزمون مقایسه بین میانگین ها (Duncan) روش بذرکاری بخشی با ۷۳/۸۸ درصد بذرهای سبز شده بهتر از سایر روشها بوده است. بین درصد زنده مانی بذرهای سبز شده در روشهای مختلف کاشت اختلاف معنی دار دیده می شود و با مقایسه بین میانگین ها روش بذرکاری بخشی با ۶۷/۸۵ درصد بیشرین درصد زنده مانی را داشته است. بررسی رشد ارتفاعی و رشد قطر یقه نهالها نشان می دهد که بین رشد ارتفاعی نهالها در روشهای مختلف کاشت در سطح ۱% اختلاف معنی داری وجود دارد در حالی که به علت اختلاف جزئی در رشد قطری یقه تفاوتی در بین آنها دیده نمی شود و در یک طبقه قرار می گیرند. بنابراین با توجه به بررسی صفات مورد نظر، می توان روش بذرکاری بخشی (کپه ای) را به عنوان یک روش موفق بذرکاری بلندمازو معرفی نمود.