جواز استفاده از پساب های بازیافت شده

نویسنده تلاش دارد با بررسی عناوین دخیل در جواز تصرف در آبهای بازیافت شده، دیدگاه شارع را درباره آنها کشف کند. با توجه به نوع تصرف انجام شده، درمجموع باید پنج گزاره اثبات شود: مباح بودن، زیان قابل توجه نداشتن، پاک بودن، مطلق بودن و استفاده نشدن پیشینی در طهارت خبثی و طهارت از حدث اکبر. برایند بررسی موارد پنج گانه فوق، جواز استفاده از آب بازیافتی در تصرفات غیرمشروط به طهارت در صورت نبودن بیم زیان عقلایی است؛ اما طبق روش رایج بازیافت فاضلاب در دنیا، شرط یا شرایط لازم برای استفاده از آب تصفیه شده در کاربردهای مشروط به طهارت همانند نوشیدن و وضو و غسل فراهم نیست و استفاده مزبور مشروع نیست. نویسنده برای حل این مشکل راه حل هایی را پیشنهاد داده است که طبق شنیده ها برخی در روش بازیافت ایران انجام می گیرد.