وضعیت دوره های کارآموزی و کارورزی از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی؛ یک مطالعه کمی و کیفی

مقدمه: یکی از رسالت های مهم دانشگاه های علوم پزشکی تربیت نیروی انسانی کاردان و متخصص است که با توجه به نیازهای جامعه، بتوانند توانایی و کارایی لازم را کسب کنند. تربیت کارآموز مسئله ای جدی در امر آموزش محسوب می شود؛ لذا، بررسی وضعیت موجود، شناسایی مشکلات موجود در تربیت کارآموزان دانشجو و رفع این مشکلات موجب تحقق اهداف یادگیری و ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی درمانی خواهد شد. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت دوره های کارآموزی و کارورزی از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی اسفراین بود. روش کار: این مطالعه کمی و کیفی درباره ۱۶۳ نفر از دانشجویان رشته های بهداشت عمومی، پرستاری و فوریت پزشکی انجام گرفت. فاز کمی با استفاده از پرسش نامه استاندارد و به منظور بررسی وضعیت دوره کارآموزی و کارورزی دانشجویان انجام گرفت. فاز کیفی نیز با هدف شناسایی چالش های موجود در کارآموزی و کارورزی از دیدگاه دانشجویان، با استفاده از مصاحبه فردی و بحث گروهی متمرکز انجام گرفت. یافته ها: وضعیت آموزش دوره کارآموزی با میانگین استاندارد ۴۷/۳ در حد نسبتا خوب ارزیابی شد. علی رغم اینکه وضعیت کارآموزی دانشجویان در دوره همه گیری کرونا در وضعیت نسبتا خوبی قرار داشت، همواره چالش هایی در دوره کارآموزی وجود داشته است. در مصاحبه های فردی و بحث گروهی، چالش ها در قالب ۶ کد اصلی (چالش های مرتبط با مربی، دانشجویان، محیط کارآموزی، پرسنل، برنامه های آموزشی و مراجعه کنندگان) و ۲۰ کد فرعی شناسایی شدند. نتیجه گیری: با وجود وضعیت نسبتا خوب کارآموزی و کارورزی در ارزیابی کمی، این دوره ها در بررسی کیفی، با چالش هایی مانند تجربه و انگیزه ناکافی برخی از استادان و مربیان، مشکلات روان شناختی دانشجویان، امکانات کم فضای آموزشی، تعامل و مشارکت ضعیف برخی از کارکنان، شفافیت ناکافی برنامه آموزشی کارآموزی و اعتماد نکردن بیماران به دانشجویان مواجه بودند. پیشنهاد می شود که برای ارتقای کمی و کیفی دوره های کارآموزی، اقداماتی برای رفع چالش های شناسایی شده در این مطالعه صورت گیرد.