تاثیر طرح واره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی

مقدمه: اختلال افسردگی شایعرین اختلال روانپزشکی است که کاهش خلق و غمگینی از نشانه های بارز آن است که افراد از یکسری راهبردهایی برای تنظیم هیجان استفاده می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرح واره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی با گروه کنترل با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون است. از میان بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی رجوع کننده به مراکز بهداشتی شهرستان خوی ۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل گماشته شدند. گروه آزمایش در معرض ۹ جلسه درمانی یک ساعته قرار گرفتند و داده ها با استفاده از پرسشنامه بک (BDI-II) و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی –فرم کوتاه (CERQ-SF) در پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شدند و بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی بین دو گروه در میزان شدت افسردگی ۲۷/۱۶۱= F، راهبردهای ناسازگار تنظیم شناختی هیجان ۹۳/۴۱=F و راهبردهای سازگار ۱۳/۳۱=F در سطح ۰۰۱/۰ تفاوت معناداری ایجاد کرده است. اندازه اثر طرحواره درمانی هیجانی برای شدت افسردگی ۸۶/۰، راهبردهای سازگار ۶۵/۰ و راهبردهای ناسازگار ۷۱/۰ به دست آمده است. نتیجه گیری: طرح واره درمانی هیجانی به عنوان درمانی نوظهور متمرکز بر هیجان می تواند به عنوان درمانی موثر و کارآ برای کاهش افسردگی و راهبردهای تنظیم هیجان به کار رود.