بررسی حساسیت دارویی ایزوله های بالینی مایکوباکتریوم سیمیه با استفاده از روش REMA Plat در مشهد

مقدمه: گونه های غیرسلی مایکوباکتریوم، گروه وسیعی از مایکوباکتریوم ها بوده و در سرتاسر دنیا پراکندگی وسیعی دارند. افزایش جداسازی مایکوباکتریوم های غیر سلی از بیماران مبتلا به عفونت های مایکوباکتریومی در آزمایشگاه های ایران، در ارتباط با درمان دارویی اشتباه و غیر ضروری بوده بطوریکه در مواردی سویه های جدا شده به عنوان سویه های مولد سل مقاوم به دارو تلقی می شوند. طبق مطالعات انجام شده در ایران، مایکوباکتریوم سیمیه یکی از فراوان ترین مایکوباکتریوم های غیر سلی است. رژیم درمانی بکار رفته شامل آنتی بیوتیک های موکسی فلوکساسین، کلاریترومایسین به همراه داروی سوم نظیر تری متوپریم-سولفامتوکسازول و استرپتومایسین می باشد. با توجه به مطالعات محدود صورت گرفته بر روی مایکوباکتریوم سیمیه، در این مطالعه  میزان مقاومت این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده قرار گرفته در رژیم درمانی با استفاده از روش REMA Plate  مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: درمطالعه حاضر حساسیت دارویی ۱۰ ایزوله بالینی مایکوباکتریوم سیمیه نسبت به آنتی بیوتیک های کلاریترومایسین، موکسی فلوکساسین، کوتریموکسازول و استرپتومایسین با استفاده از روش REMA Plate  مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از میان ۱۰ نمونه بررسی شده تمامی نمونه ها به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین و کلاریترومایسین حساسیت داشتند (۱۰۰%) و میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های موکسی فلوکساسین و کوتری موکسازول به ترتیب ۱۰% و ۶۰%  بود. نتیجه گیری: یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که موثرترین داروها با توجه به پایین بودن میزان مقاومت، جهت درمان مایکوباکتریوم سیمیه کلاریترومایسین، استرپتومایسین و موکسی فلوکساسین بودند بطوریکه می توانند به عنوان رژیم درمانی مناسب در درمان عفونت با این باکتری مورد استفاده قرار گیرند.