بررسی سازگاری گونه های درختی و درختچه ای به منظور احیاء و توسعه بیشه زارهای حاشیه رودخانه دز در استان خوزستان

رودخانه دز یکی از پنج رودخانه مهم دائمی در استان خوزستان می باشد که در اطراف آن بیشه زارهایی به صورت پیوسته یا منقطع با تراکم مختلف عرصه ای به وسعت ۸۷۳/۱۵ هکتار را پوشانده است . در این بررسی از ۱۰ گونه درختی و درختچه ای به منظور ایجاد «تنوع » جهت احیاء و توسعه بیشه زار حاشیه رودخانه دز استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح آماری به صورت بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار (در هر تکرار ۹۰ اصله نهال به فاصله کاشت  ۳×۳ متر) از سال ۱۳۷۲ به مدت ۹ سال در شرایط دیم به مرحله اجرا درآمد. اندازه گیریهای نهایی از قبیل درصد زنده مانی ، میانگین ارتفاع و قطر و نیز اثر دوره خشکی و غرقابی بر روی گونه ها مورد بررسی قرار گرفت . نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آنست که گونه های, Eucalyptus camaldulensis ۹۶۱۶ A. stenophylla, A. salicina, E. microtheca, Acacia farnesiana وDalbergia sissoo با بیش از۷۵% زنده مانی در زمره گونه های سازگار و بسیار موفق معرفی می شوند. گونه Acacia victoriae به علت عدم سازگاری با شرایط سخت اقلیمی و ادافیکی از سال دوم حذف گردید. حداکثر میانگین رشد ارتفاعی و قطری به گونه های Dalbergia sissoo, E. camaldulensis ۹۶۱۶ و A. salicina تعلق دارد.