آزمایش مقاومت به خشکی چند اکوتیپ و ژنوتیپ بادام خودرو و اهلی به منظور استفاده در جنگل کاری دیم
سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 50
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJFPR-11-2_003
تاریخ نمایه سازی: 28 دی 1402
چکیده مقاله:
این تحقیق در قالب دو آزمایش انجام گرفته است. در آزمایش اول ژنوتیپ های G۱ و G۲ از گونه اهلی بادام تلخ (Prunus dulcis var. amara) با مبدا نجف آباد اصفهان و یک اکوتیپ (E۱) از گونه بادامک (Amygdalus scoparia) با مبدا سمیرم اصفهان در قالب طرح آماری کرت های خرد شده و در سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای اصلی شامل پنج درصد رطوبت خاک (۷، ۱۰، ۱۳، ۱۶ و ۲۰) و تیمارهای فرعی شامل دو ژنوتیپ بادام اهلی و یک اکوتیپ بادام وحشی فوق بودند. آزمایش دوم نیز مشابه آزمایش اول بود، با این تفاوت که اکوتیپ بادامک به جای سمیرم اصفهان از پاوه کردستان (E۲) جمع آوری شده بود و ژنوتیپ های بادام اهلی شامل G۴، G۵ و G۶ بودند. خصوصیات کمی و فیزیولوژیکی مورد اندازه گیری بادام شامل ارتفاع، قطر یقه، وزن خشک (برگ، ساقه و ریشه)، ضخامت و تعداد برگ، تعداد شاخه های فرعی، میزان پرولین برگ و وضعیت روزنه های برگ بودند. گرچه بین گونه بادامک (اکوتیپ سمیرم) و دو ژنوتیپ بادام تلخ در آزمایش اول از نظر ارتفاع، وزن خشک (برگ، ساقه و ریشه) و قطر یقه اختلاف معنی داری مشاهده شد، ولی آزمایش نشان داد که بردبارترین آن ها ژنوتیپ G۱ است. در آزمایش دوم، بین اکوتیپ بادامک و سه ژنوتیپ بادام تلخ از نظر ارتفاع، وزن خشک ریشه و تعداد برگ اختلاف معنی دار دیده می شد. در این آزمایش نیز مشخص شد که رشد طولی نهال بادامک بیش از ژنوتیپ ها می باشد و میان ژنوتیپ ها از نظر رشد طولی اختلاف معنی دار به چشم می خورد. همچنین، ژنوتیپ G۶ دارای بیشترین و اکوتیپ E۲ و ژنوتیپ G۵ دارای کمترین ریشه دوانی بوده اند. به طور کلی، میان گونه ها و ژنوتیپ های بادام از نظر میزان ریشه دوانی، اختلاف بیشتری در مقایسه با بخش هوایی بود. بردبارترین اکوتیپها به ترتیب G۶ و G۴ بودند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین سردابی
Research Institute of Forests and Rangelands, Tehran, I.R.Iran
حیدر علی دانشور
Esfahan Natural Resources and Livestock Husbandry Research Centre, Esfahan, I.R.Iran.
احمد رحمانی
Research Institute of Forests and Rangelands, P.O.Box ۱۳۱۸۵-۱۱۶, Tehran, I.R.Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :