آشنایی با نوع خسارت حلزون ها در مزارع برنج و راه های کنترل آن

حلزون­های آبزی جانورانی هستند که هرساله به محصولات زراعی از جمله به مزارع برنج خسارت زیادی را تحمیل می کنند. به­طوری که در بعضی موارد شالی­کاران اقدام به کشت مجدد محصول خود می­نمایند و از این لحاظ مجبور به پرداخت هزینه اضافی می­شوند. در همین راستا، تعدادی از نمونه­های حلزون در سال های ۱۳۹۸و ۱۳۹۹ از مزارع برنج شهرستان های انزلی، لنگرود، لاهیجان، شفت و رشت جمع­آوری و جهت شناسایی به موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور ارسال شد. در ادامه سه گونه حلزون با نام علمی Lymnaea palustris Müller، Lymnaea truncatula Müllerو Physa acuta Draparnaud شناسایی شدند. مدیریت حلزون بر اساس روش­های پیشگیرانه و اصلاحی با تاکید بر اقدامات زراعی و مکانیکی می­باشد. استفاده از حلزون­کش­ها برای آخرین اقدام برای کنترل آن­ها است. زمان کاشت دوره حساسیت به آسیب حلزون را بسیار تحت تاثیر قرار می­دهد. نشاهای مسن تر (۳۰ روزه) نسبت به نشاهای جوان (۲۰ روزه) تحمل بیشتری داشته و آسیب کمتری به حلزون از خود نشان می­دهند. کاهش ارتفاع آب و زه کشی مزارع برنج باعث فرار حلزون­ها می­شود. همچنین با استفاده از روش مکانیکی (جمع آوری با دست) می­توان جمعیت حلزون را کاهش داد. در جمعیت­های پائین آفت، اگر روش­های زراعی و مکانیکی موثر مواقع نشد، حلزون­ها را می­توان با دوز پایین حلزون­کش کنترل نمود. از طرف دیگر، در تراکم بالای جمعیت و پرخطر باید تلفیقی از روش­های زراعی، مکانیکی، بیولوژیک و شیمیایی به کار گرفت. در صورت استفاده از حلزون­کش، دوز ۵/۰ کیلوگرم در هکتار توصیه می شود.