بررسی پوسچر بدنی و تاثیر مداخلات فنی بر بهبود آن در کارکنان پتروشیمی در سال ۱۳۹۷

مقدمه: کی از عوامل مهم و گسترده که منجر به غیبت ناشی از کار میگردد اختلالات اسکلتی عضلانی در محیطهای کاری میباشد در این مطالعه به بررسی ارزیابی پوسچر های بدنی و بهبود ایستگاههای کاری در صنعت پتروشیمی پرداخته شده است. روش کار: این مطالعه به صورت مداخلهای در شرکت پتروشیمی صورت گرفته است با توجه به نوع کار، ارزیابی پوسچر از ۲ روشQECوLUBA  استفاده گردید. بررسی ابعاد انتروپومتریک کارکنان، طراحی صندلی ارگونومیک صورت گرفت سپس مجددا ارزیابی پوسچر مورد بررسی قرار گرفت دادهها بر اساس آزمونهای آماری تی تست زوجی و نرم افزار ۱۹ SPSS مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها: در روش QEC ، ۱۰۰ درصد  مشاهدات کارگران بخش بارگیری در سطح  چهارم و ۱۰۰درصد فراوانی مشاهدات در  بخش دوخت کیسه در سطح ۳ اقدامات اصلاحی قرار گرفتند. ارزیابی پوسچر به روش LUBA نشان داد ۵۰ درصد از پوسچرها در ناحیه ۳ جدول اقدامات اصلاحی و ۵/۳۷ درصد پوسچرها درسطح ۳ قرار گرفته است. بعد از مداخله ۲۸ درصد فراوانی با روش QEC در سطح سوم و ۷۲ درصد در سطح دوم قرار گرفت. LUBA نشان داد که ۲۰ درصد از پوسچرها در ناحیه ۳ از جدول اقدامات اصلاحی و ۸۰ درصد پوسچرها در ناحیه ۲ از جدول اقدام اصلاحی قرار گرفته است. نتیجه گیری: دو روش مذکور هم خوانی مشترکی را برای ارزیابی پوسچر نشان داده است لذا میتوان نتیجه گرفت با به کارگیری مناسب از طراحی باعث بهبود پوسچر های نامناسب در محیط کار گردید و از اختلالات اسکلتی عضلانی پیشگیری نمود.