تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر اتخاذ رفتار پیشگیری از عفونت اچ.آی.وی در دختران نوجوان

مقدمه: اچ.آی.وی: ویروس نقص ایمنی انسانی به عنوان یک چالش بزرگ برای سلامت عمومی در هزاره جدید ظهور کرده است. اکنون اپیدمی اچ.آی.وی به سرعت در حال گسترش در میان نوجوانان است. از آنجا که دانش آموزان، منابع ارزشمندی برای آینده یک کشور هستند، ضروری است که اطلاعات لازم را در اختیارشان قرار دهند. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اتخاذ رفتار پیشگیری از عفونت در دانش آموزان دختر تربت حیدریه انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود. نمونه های پژوهش ۹۰ نفر از دانش آموزان دختر بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سوالات مرتبط با سازههای تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود. مداخله آموزشی بر اساس بسته رویکرد نوین آموزش اچ.آی.وی و در چارچوب تئوری رفتار برنامه ریزی شده در گروه آزمون صورت گرفت. داده ها در سه مقطع زمانی قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ۲۰ SPSS و به وسیله آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون داده های تکراری انجام شد. یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان شرکت کننده در این مطالعه ۴۶/۰ ± ۶/۱۵ سال بود. بین دو گروه آزمون وکنترل قبل از مداخله، اختلاف معناداری از نظر نگرش، قصد، هنجار انتزاعی و کنترل رفتاری درک شده وجود نداشت، اما پس از آموزش، این متغیرها در گروه آزمون افزایش معناداری یافت ۰۵/۰ > P. نتیجه گیری: آموزش بر اساس رویکرد نوین آموزش اچ.آی.وی و در چارچوب نظریه رفتار برنامه ریزی شده، یک مداخله موثر در ارتقا نگرش و رفتارهای پیشگیری از اچ.آی.وی در دانش آموزان میباشد