بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر الگوی بک بر نشانگان بالینی و رضایت از زندگی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر الگوی بک بر نشانگان بالینی و رضایت از زندگی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۲۴ نفر از بیماران دارای افسردگی اساسی انجام شد. بیماران به صورت تصادفی بلوکی در دو گروه درمان شناختی رفتاری و کنترل تقسیم شدند. درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر الگوی بک در دوازده جلسه نود دقیقه ای و دو بار در هفته برگزار شد و گروه کنترل تحت هیچ گونه آموزشی قرار نگرفت. جهت اندازه گیری افسردگی و رضایت از زندگی به ترتیب از پرسشنامه های بک و دینر قبل، بعد و دو ماه بعد از مداخله استفاده گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ صورت گرفت. یافته ها: در کل ۲۴ نفر معیار های ورود به مطالعه را دارا بودند که در هر گروه ۱۲ نفر به طور تصادفی قرار گرفتند. فراوانی مردها در گروه درمان و کنترل به ترتیب ۰/۵۰،  و ۳/۳۳ درصد بود. میزان افسردگی و رضایت از زندگی بین دو گروه، بعد از مداخله و دو ماه بعد تفاوت آماری معنی داری داشت(p<۰.۰۵). نتایح آزمون Repeated measure نشان داد در گروه درمان شناختی رفتاری از نظر افسردگی و رضایت از زندگی رابطه معنی داری در طول زمان وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درمان شناختی رفتاری تاثیر مثبتی بر افسردگی و رضایت از زندگی در بیماران دارای افسردگی اساسی دارد.