مقایسه کارایی حذف نیترات بوسیله پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته و فرآیند انعقاد الکتریکی از محلول آبی

زمینه و هدف: تهیه آب آشامیدنی سالم برای مصرف با هزینه پائین یکی از مهمترین اهداف سیستم های تامین آب است. یکی از منابع اصلی ورود نیترات کودهای کشاورزی است. وجود مقادیربالای نیترات درآب شرب برای سلامتی و محیط زیست مخاطره آمیز بوده بنابراین بایستی تاحدمجاز تعیین شده در رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت تقلیل یابد. هدف ازاین مطالعه حذف نیترات ازمحلول های آبی با استفاده از منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید سیلیکاته (PASIC) و اتعقاد الکتریکی (EC ) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: پژوهش مطالعه ای تجربی بااستفاده پایلوت درمقیاس آزمایشگاهی است. تاثیرpH (۴-۱۱)، اختلاف پتانسیل الکتریکی(۱۰-۳۰ولت)، غلظت اولیه نیترات (۲۵-۱۰۰ میلی گرم بر لیتر)، زمان تماس (۵-۶۰ دقیقه) بر راندمان حذف نیترات ازمحلولهای آبی بررسی شد. شرایط بهینه حاصل ازنتایج تحقیق، بروی آب شرب تکرارشد. یافته ها: نتایج نشان دادکه این روش توانایی حذف نیترات ازمحلول های آبی را تا کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت دارد. pH، اختلاف پتانسیل الکتریکی تاثیرمستقیم و غلظت اولیه نیترات تاثیر معکوس برراندمان حذف نیترات ازمحلول های آبی رادارد. نتایج بدست آمده نشان داد که منعقد کننده PASIC و فرایند انعقاد الکتریکی بترتیب نیز قادر به حذف ۶۵ و ۵۵ درصد نیترات می باشد به گونه ای که بیشترین درصد حذف نیترات برای EC در ولتاژ۳۰ ولت ، زمان ماند۶۰ دقیقه ،۱۰ pH= و برای PASIC غلظت mg/l ۵، زمان ماند ۱۵ دقیقه و۱۰ pH= مشاهده گردید. نتایج آزمون آماری SPSS نشان داد که میانگین غلظت در تمامی متغییر ها در آب خام ورودی و بعد از انجام فرایند اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: در حذف نیترات منعقد کننده PASIC کارایی بهتری نسبت به فرایند انعقاد الکتریکی دارد. با توجه کارایی بهتر PASIC در غلظت کم و pH طبیعی اب شرب نسبت به فرایند انعقاد الکتریکی هم از لحاظ اقتصادی مقرون بصرفه است. میزان یون آلومینیوم باقیمانده در هر دو روش کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و استاندارد آب شرب در ایران است ، به لحاظ هزینه و کارای مناسب، برای جایگزینی در تصفیه خانه های آب شرب قابل طرح است