بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

چکیده زمینه و هدف: بیمارستان به عنوان محیط ارائه خدمات درمانی تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان آن تاثیرات منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در بیمارستان در روند بهبود بیماری آنان بسیار حائز اهمیت است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شهر بجنورد در سال ۱۳۹۱ انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی– مقطعی می باشد که اندازه گیری میزان تراز فشار صوت از بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های امام علی(ع) و امام رضا(ع) در دو روز عادی و تعطیل و در سه نوبت صبح، عصر و شب توسط دستگاه صداسنج مدل۱۰۰ DB- انجام گرفت و مقادیر با حد استاندارد مقایسه شد. همچنین داده ها توسط نرم افزار SPSS۱۶ و با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که تراز معادل صوت در بخش اورژانس در بیمارستان های امام علی(ع) و امام رضا(ع) به ترتیب برابر ۵۴ و ۵۲ دسی بل می باشد. هم چنین نتایج مطالعه نشان داد که تراز معادل صوت در بخش ICU بیمارستان امام علی(ع) و CCU بیمارستان امام رضا(ع) به ترتیب برابر ۵۷ و ۵۴ دسی بل می باشد. همچنین نتایج مطالعه نشان داد اختلاف معناداری بین مقادیر اندازه گیری تراز فشار صوت در روزها (جمعه و شنبه) ( ) و زمان های اندازه گیری (صبح، عصر و شب) ( ) و بخش ها (اورژانس و مراقبت ویژه) ( ) وجود نداشت. نتیجه گیری: مقدار استاندارد میزان تراز فشار صوت در بیمارستان در روز ۴۰-۳۵ دسی بل و در عصر ۴۰-۳۰ دسی بل می باشد. بنابراین، بر اساس نتایج بدست آمده، میزان صدا در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بالاتر از حد استاندارد می باشد. لذا اتخاذ تدابیر مهندسی و مدیریتی جهت کاهش آلودگی صدا از پیشنهادات این مطالعه می باشد.