پایش آفات و بیماری های رویشگاه های صنوبر و بید در استان همدان

صنوبرکاری در ایران، قدمتی به کهن سالی تمدن ایران دارد، درختان سریع الرشد و زودبازده، از دیرباز برای تولید چوب در کنار رودخانه ها، مسیر آبیاری، باغ ها، زمین های کشاورزی و منازل روستایی کاشته می شدند.درختان صنوبر با ویژگی های منحصر به فرد نظیر قابلیت تولید ۳۰ تا ۴۰ مترمکعب چوب در هکتار در سال (طباطبایی، ۱۳۶۴)، کاربرد فراوان و گسترده در صنایع پیشرفته چوبی و مصارف روستایی و سنتی، قابلیت استفاده از برگ های آن در تغذیه دام، سهولت تکثیر و قابلیت کشت ارقام مختلف در شرایط اکولوژیکی متفاوت، همواره مورد توجه روستاییان و سایر تولیدکنندگان چوب بوده است. بنابراین، از میان گونه های سریع الرشد، صنوبر جایگاه خاص و منحصر به فردی را به ویژه در احداث توده های وسیع درخت کاری برعهده دارد. به گونه ای که اکنون سطوح بسیار وسیعی از کشورهای مختلف جهان نظیر ایتالیا، چین، ترکیه، اسپانیا و ...، زیر کشت گونه های مناسب صنوبر قرار دارند.ارزش و اهمیت صنوبرها، تا به آنجا رسیده است که امروزه موسسات بسیاری در دنیا، فعالیت های گسترده ای را پیرامون آنها انجام می دهند. این مطالعات، شامل طیف وسیعی از مطالعات ژنتیکی با هدف پدیدآوردن دورگ ها و کلن های صنوبر برای سازگاری با شرایط آب و هوایی متفاوت و بالا بردن سطح کمی و کیفی چوب هایی است که در مدت زمان کوتاه تری، قابل بهره برداری هستند و ارزش های صنعتی دارند. همچنین، مطالعات بسیاری در مورد شیوه های کاشت و داشت صنوبرها و حمایت و حفاظت از آنها در کشورهای مختلف انجام شده، یا در حال انجام است.