گرد و غبار دیرینه و اقلیم شناسی

نگرانی های مربوط به گرم شدن کره زمین توجهات علمی فراوانی را به رسوبات برای تعیین اقلیم دیرینه متمرکز کرده است. دریاچه‎هایی که در مرزهای زیست بوم آبی قرار دارند، مخصوصا برای بازسازی ساختارهای اقلیمی مورد توجه هستند زیرا تغییرات کوچک در آب و هوا می تواند منجر به تغییرات بزرگی در محیط زیست و جوامع زیست­شناختی آنها شود (Kirner, ۱۹۹۸). رسوبات دریاچه ای حاصل ته نشینی مواد حل شده، معلق و ذرات آواری کوچک اندازه در حوضه­ رسوبی می­باشد. منشا رسوبات دریاچه ای از سنگ های بیرون زده و مجاور می باشد که به­وسیله روان آب ها (فصلی) به دریاچه حمل می­شوند. امروزه، دریاچه ها فقط حدود یک درصد از سطح قاره های زمین و کم تر از ۰۳/۰ درصد از آب های موجود در هیدروسفر را پوشش می­دهند اما اهمیت زمین شناسی بسیار زیادی دارند. در واقع دریاچه ها، آزمایشگاه هایی طبیعی هستند که در آن ها بسیاری از علوم درباره فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و زیستی رسوبات مورد آزمایش قرار می­گیرند. دریاچه ها حوضه بایگانی رسوبی از مواد زیست محیطی، شیمیایی و فیزیکی می باشند که تحت تاثیر الگوهای متنوع تغییرات اقلیمی قرار گرفته اند (Pienitz et al., ۱۹۹۵; Rosen et al., ۲۰۰۰; Haung et al., ۲۰۰۴). یکی از مهمترین دلایل مطالعه­ رسوبات دریاچه­ای اهمیت اقتصادی آنها می­باشد. از نظر اقتصادی، رسوبات دریاچه ای شامل کانی های تبخیری با ارزش و شیل های نفتی هستند و همچنین مکان­هایی برای تثبیت اورانیوم می­باشند. یکی از مهمترین ویژگی دریاچه­ها حساسیت آنها به اقلیم است. رسوبات قدیمی دریاچه ها احتمالا بهترین شاخص های ما از اقلیم گذشته هستند. ویژگی مهم دیگر آنها، تغییر رخساره های رسوبی در جهت عمودی است (شکل ۱) که حاصل تغییرات شیمیایی و بیوشیمیایی آب های دریاچه ای، و تغییر مکان خطوط ساحلی می باشد. به این دلیل نهشته­های دریاچه ای باید به­طور دقیق سانتیمتر به سانتیمتر مطالعه شوند تا بتوان به طور کامل محیط رسوبی آن­را باز­سازی کرد.