اسکنبیل ها (.Calligonum spp)، درختچه های بردبار در برابر شرایط سخت بیابان

جنس «اسکنبیل» (Calligonum L.) متعلق به خانواده علف هفت بند (Polygonaceae)، گونه های درختی و درختچه ای بیابانی بسیار ارزشمندی دارد که تاکنون بیش از ۳۳ گونه از این جنس در جهان و ۲۳ گونه در ایران گزارش شده است. بیش از ده گونه از این جنس، بومی و انحصاری ایران است. الگوی انتشار جغرافیایی گونه های این جنس در ایران نشان می دهد، بیشتر در نواحی مرکزی و جنوبی کشور پراکنده است، استان سمنان با ۹ گونه، استان های هرمزگان و سیستان و بلوچستان هر کدام با ۸ گونه، استان خراسان با ۷ گونه و استان های اصفهان و کرمان با ۶ گونه، به ترتیب بیشترین تعداد گونه ها را در خود جای داده اند. با توجه به توانمندی طبیعی سازگاری گونه های اسکنبیل در برابر شرایط سخت محیطی ازجمله گرما و خشکی زیاد بیابان و به ویژه گستره تپه های ماسه ای، می توان از این عناصر گیاهی در پروژه های احیا و تقویت پوشش گیاهی شنزارهای بیابانی استفاده کرد. افزون براین، هشت گونه C. bungei، C. denticulatum، C. intertextum،C. laristanicum، C. leucocladum، C. spinosetosum، C. alatosetosum  و C. stenopterum، دارای رویشگاه های محدودی هستند و با توجه به مداخلات انسانی و حاکمیت خشک سالی ها به ویژه طی دهه اخیر، این گونه ها در معرض خطر تهدید قرار دارند.