ارزیابی تحمل به شوری برخی گونه های رایج در جنگل کاری و ایجاد منظر

آلودگی هوا و خستگی ناشی از شهر نشینی به عنوان دو معضل مهم برای ساکنین شهرهای بزرگ و صنعتی مطرح است. با بهره­گیری از توان گیاهان از طریق جنگل­کاری در حاشیه شهرها و یا ایجاد منظر و پوشش­های سبز درون شهری، محدودیت­های ذکر شده تا حدودی قابل رفع است. بسیاری از مناطق شهری بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک به دلایل متعددی دارای منابع آب و خاک شور بوده و توسعه پوشش گیاهی با معضل بسیار جدی مواجه است، ضمن اینکه به دلیل رشد جمعیت، منابع آبی قابل شرب برای آبیاری، بسیار محدود شده است. در این راستا انتخاب گونه­های گیاهی که توان تحمل شرایط شور را داشته باشند، از اهمیت ویژه برخوردار بوده و می­تواند به پایداری پوشش­های سبز ایجاد شده کمک نماید. در این مقاله ضمن مرور بر مطالعات انجام شده پیرامون موضوع شوری و ایجاد منظر، تعدادی از گونه­های مهم شامل گیاهان برگ پهن همیشه سبز و خزان­دار، سوزنی برگ­ها، گیاهان پوششی، پیچ­ها و نخل­ها که برای ایجاد پوشش­های سبز در مناطق خشک و نیمه خشک مورد استفاده قرار می­گیرند، معرفی و میزان تحمل به شوری آنها بر اساس شاخص­های ذکر شده در منابع، ارائه می­گردد. گیاهان معرفی شده در پنج گروه حساس (کمتر از ۳ دسی­زیمنس بر متر)، نیمه حساس (۳ تا ۶ دسی­زیمنس بر متر)، نیمه مقاوم (۶ تا ۸ دسی­زیمنس بر متر)، مقاوم (۸-۱۰ دسی­زیمنس بر متر) و بسیار مقاوم (بیشتر از ۱۰ دسی­زیمنس بر متر) تقسیم شده­اند. مقادیر ذکر شده شوری، مربوط به شوری عصاره اشباع خاک اطراف ریشه می­باشد.