بررسی کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی در آمایش سرزمین

آمایش به معنای تنظیم رابطه بین انسان، فضا و فعالیت های انسان در فضا می باشد. برنامه ریزی آمایش سرزمین با رویکرد فضائی و توجه به ویژگی های منطقه ای، در جهت ایجاد تعادل های درون منطقه ای می باشد. طرح های آمایش سرزمین با موضوع مکان یابی و داده های مکانی، ارتباط تنگاتنگ داشته و به مکان یابی برای فعالیت های معلوم و فعالیت یابی برای مکان های معلوم می پردازد و از آن جا که فرایند مکان یابی، نیازمند مطالعه دقیق و همه جانبه است، روش های دستی و سنتی نمی توانند پاسخگوی این نیاز باشند. بنابراین تصمیم گیری بر مبنای آنالیزهای چندمعیاری از روی حجم زیادی از اطلاعات پیچیده ضروری به نظر می رسد. همچنین دستیابی به اطلاعات جغرافیایی، که دارای دقت بالا بوده و در سریع ترین زمان و با خطای کم قابل استفاده باشد، بسیار ارزشمند می باشد. سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان کمک دهنده جهت تصمیم گیری های پایه گذاری شده بر اساس داده های مکانی، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. این سامانه با قدرت سنجش، ذخیره سازی حجم بالای داده های مکانی، پردازش سریع و همه جانبه این داده ها و تبدیل آن به اطلاعات مکانی با خطای کم، از جمله فناوری هایی است که می تواند در تصمیم سازی کمک نماید. لذا در این پژوهش به نقش سیستم اطلاعات جغرافیایی در آمایش سرزمین با شیوه توصیفی تحلیلی می پردازیم . نتایج تحقیقات حاکی از آن است که سیستم اطلاعات جغرافیایی یکی از عوامل بسیار موثر در آمایش سرزمین محسوب شده و باعث افزایش سرعت می گردد ، لیکن در این زمینه نیازمند توجه و ارائه راهکارهای مناسب جهت استفاده از این سیستم در جهت نیل به اهداف آمایش سرزمین می باشد .