ویژگی های اکولوژیکی گونه صنوبر پده در رویشگاه های طبیعی کشور و امکان استفاده از آن در زراعت چوب

پده (Populus euphratica) در مناطق وسیعی از ایران به­ طور طبیعی انتشار یافته و بومی مناطق خشک و نیمه خشک می­ باشد. از خصوصیات مهم این گونه تحمل آن نسبت به خشکی و شوری خاک است. تنوع جغرافیایی و اقلیمی در گستره انتشار این گونه سبب شده تا اختلافاتی به لحاظ مورفولوژیکی و ژنتیکی میان درختان در رویشگاه های تحت انتشار حاصل گردد. از نظر اقلیمی، رویشگاه های پده در ۱۱ نوع اقلیم از  خشک، نیمه خشک و بیابانی با زمستان های معتدل، سرد و خیلی سرد قرار گرفته­ اند. بافت خاک در کلیه رویشگاه ها شنی، شنی لومی و لومی و مقدار اسیدیته خاک (pH) در رویشگاه های مورد بررسی حالت قلیایی داشته و دامنه آن بین ۷/۳ تا ۸/۸  و دامنه هدایت الکتریکی (EC) از کمتر از یک تا ۳۰  میلی­زیمنس بر سانتی­ متر در نوسان بوده­ است. کلکسیون منابع ژرم پلاسم پایه­ های برتر با کاشت ۲۲ پروونانس از رویشگاه های طبیعی کشور در ایستگاه تحقیقات البرز کرج ایجاد گردید. بیشترین رشد قطری و ارتفاعی مربوط به پروونانس­ های حمیدیه، رامهرمز، تفرش و کرمان بود. کمترین درصد زنده­ مانی، قطر و ارتفاع مربوط به پروونانس ­های قرخلار، ماهنشان و جلفا بود. با توجه به محدودیت گونه های تندرشد در مناطق گرم و خشک با خاک شور و قلیا، کشت پروونانس ­هایی از گونه پده و یا ارقام دورگ آن می­ تواند مورد توجه بهره ­برداران این مناطق باشد.