پوشش گیاهی کانون های گردوغبار در استان خوزستان

مساحتی معادل ۳۴۹۲۵۴ هکتار از مساحت دشت خوزستان منشاء کانون­ های تولید گرد و غبار است. این مناطق شامل ۷ محدوده مشخص است که عبارتند از: جنوب غرب هویزه، شمال و شرق خرمشهر، شرق اهواز، جنوب و جنوب شرق اهواز،  محدوده بندر امام به امیدیه، محدوده ماهشهر به هندیجان، شرق هندیجان. هدف از این تحقیق معرفی گونه­ های گیاهی بومی منطقه با امید به استفاده از این دسته از گیاهان سازگار با شرایط پراسترس شوری و کم­ آبی منطقه است. مشاهدات نشان داد، منطقه مورد مطالعه به علت قرار داشتن در دشت هموار و پوشیده شده از رسوبات ریزدانه به نسبت یکنواخت یا شن­زارها و نداشتن شیب­ های جغرافیایی از غنای گونه ای چندانی  برخوردار نمی باشد. اما وجود تغییرات زیاد در خصوصیات خاک و فعالیت­ های انسانی عامل اصلی گوناگونی پوشش در نقاط مختلف این دشت است. پوشش گیاهی منطقه شامل چهار تیپ رویشی گیاهان تالابی، نم ­پسندان شورروی، گیاهان شورپسند خشک ی­زی و گیاهان شن­ دوست می ­باشد. گیاهانی مانند شورگز­ محلی، سریم، اشنان، آتریپلکس و چمن شور گونه­ های مناسب و سازگار با شرایط اقلیمی و خاکی منطقه هستند.