بررسی عملکرد اسانس گونه های مختلف آویشن در شرایط زراعی متفاوت
محل انتشار: نشریه طبیعت ایران، دوره: 2، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 41
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRNAT-2-4_007
تاریخ نمایه سازی: 29 دی 1402
چکیده مقاله:
استفاده از آویشن به عنوان گیاه خوراکی و ادویه ای از زمان های بسیار قدیم معمول بوده است. قسمت های مورد استفاده این گیاه شامل سرشاخه گلدار آن است. اسانس گونه های مختلف جنس Thymus دارای خواص ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی است. در این تحقیق ۷۵ جمعیت از گونه های مختلف آویشن در مزارع تحقیقاتی استان های آذربایجان شرقی، اردبیل، اصفهان، خراسان رضوی، زنجان، سمنان، فارس، قم، گلستان، مرکزی، همدان، یزد، همچنین همند و آبسرد و باغ گیاه شناسی ملی ایران کشت شده و عملکرد کمی و کیفی اسانس آنها مورد بررسی و تحقیق قرار گرفتند. اسانس های به دست آمده با استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگرافی و گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنجی جرمی آنالیز و ترکیب های شیمیایی آنها شناسایی شدند. بازده اسانس جمعیت های مورد مطالعه کشت شده بر حسب وزن خشک بین ۱۵/۰ تا ۵۲/۴ بود. در جمعیت های کشت شده در مزرعه شامل استان های مختلف بالاترین بازده اسانس سرشاخه گلدار در گونه T. fedtschenkoi کاشته شده در استان گلستان با منشا آذربایجان غربی به میزان ۵۲/۴ درصد بود. بیشترین درصد تیمول گونه T. transcaspicus با منشا استان یزد ۶۳/۷۹ درصد و گونه T. daenensis با منشا بذر لرستان ۳۳/۷۶ درصد بود. بالاترین درصد کارواکرول (۷/۸۶ درصد) نیز در گونه T. transcaspicus بود که در ایستگاه همند و آبسرد کشت شد و بیشترین درصد ژرانیول (۷۷ درصد) هم در گونه T. kotschyanus کاشته شده در استان یزد مشاهده شد. نتایج نشان داد چنانچه کمیت (درصد اسانس) مورد توجه باشد، گونه T. fedtschenkoi از آذربایجان غربی و در صورتی که ترکیب های فنلی تیمول و کارواکرول مورد نظر باشد، گونه T. transcaspicus از استان یزد جهت کشت انبوه پیشنهاد می شود. اما اگر کموتایپ ژرانیول مورد اهمیت باشد، گونه T. kotschyanus از استان کردستان پیشنهاد بهتری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی میرزا
استاد پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
ابراهیم شریفی عاشورآبادی
دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
بهاره الهوردی ممقانی
دانشجوی دکتری، گروه علوم زیست گیاهی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهرا بهراد
پژوهشگر، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :