ارزیابی طرح هوشمندسازی چاههای آب کشاورزی در شهرستان داراب؛ با رویکرد هیدرولوژی اجتماعی
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 17، شماره: 4
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-17-4_006
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1402
چکیده مقاله:
آب عامل حیاتی در تولید کشاورزی به شمار میرود و مصرف بهینه آن بسیار حائز اهمیت است. با توجه به اینکه بخش کشاورزی مصرف کننده عمده آب زیرزمینی کشور است، لذا اجرای راهکارهای بهینه سازی مصرف آب زیرزمینی و مدیریت برداشت در این بخش، از اهمیت اساسی برخوردار است. تحویل حجمی آب و نصب کنتورهای هوشمند آب، یکی از ابزارهای مد نظر برای مدیریت برداشت از آب های زیرزمینی به شمار میرود. با وجود این، اجرای این طرح با چالش هایی مواجه شده است که می تواند پایداری و اثربخشی آن را تحت الشعاع قرار دهد. لذا تحقیق حاضر با استفاده از راهبرد نظریه زمینه ای، طرح هوشمندسازی چاه های آب کشاورزی را بر اساس رویکرد هیدرولوژی اجتماعی مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه آماری تحقیق را ۴۶ نفر مشتمل بر صاحبان چاه های کشاورزی دارای کنتور شهرستان داراب تشکیل می دهد. نتایج مطالعه بیانگر آن است که مواردی همچون تعدیل یکطرفه پروانه بهره برداری کشاورزان و کاهش آب قابل برداشت آنها پس از نصب کنتور، تضعیف معیشت کشاورزان و هزینه بالای خرید کنتور، سبب نارضایتی بهره برداران شده است و لذا وزارت نیرو برای اجرای طرح نصب کنتورهای هوشمند بر چاه های کشاورزی، به روش های اجباری و از بالا به پایین تمسک میجوید. نتیجه چنین فضایی، شکل گیری پدیده عدم مطلوبیت و رضایت از طرح و تردید در اثربخشی و پایداری آن در بین کشاورزان است. بنابراین پیشنهاد می شود وزارت نیرو، با رعایت قواعد فقهی و حقوقی مربوطه و بر اساس رویکردهای سیستمی و مشارکتی، در اجرای طرح نصب کنتورهای هوشمند بازنگری جدی به عمل آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حجت ورمزیاری
گروه مدیریت و توسعه کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، تهران.
سمیه کردعلیوند
گروه مدیریت و توسعه کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، تهران.
محمد ابراهیم کشاورز
گروه مدیریت و توسعه کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، تهران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :