قرآن کریم و زبان عربی
محل انتشار: مجله پژوهش های قرآن و حدیث، دوره: 51، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 90
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JQST-51-2_003
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1402
چکیده مقاله:
قرآن در تعریفی کوتاه و نیز جامع و مانع، کلامالله است و میدانیم که پیروان ادیان دیگر نیز چنین ادعایی در مورد متن مقدس خود ندارند. قرآن پس از نزول خود، خود را به همه شناساند. پیامبر اکرم(ص) با شیوهای حکیمانه به تعلیم آن پرداخت و این کتاب پس از زمانی کوتاه در گستره جغرافیایی وسیعی نشر یافت و زبان عربی را به صورتی عمیق تحت تاثیر خود قرار داد و خدمات بزرگی را به این زبان انجام داد. اما از زمانهای پیشین میان قرآن و زبان عربی، تصور یک «اینهمانی» پدید آمد و گاه زبان عربی و ادبیات درازدامنی که پس از نزول قرآن و بنا بر شرایط و در بستره آیین خاص پدید آمد و همه قواعد آن نیز لزوما منطبق با سخن و منطق قرآن نبود، الزاما مقدمه فهم قرآن قلمداد شد. بر اساس این تصورات، برخی اسلام را دین اعراب و قبایل بدوی جزیرهالعرب شمردهاند و گروهی نیز قائل به این شدهاند که برای ارتباط گرفتن با متن این دین یا باید عرب بود یا سالیان طولانی را لزوما به فراگیری زبان عربی گذراند. مقاله با روش توصیفی و کتابخانهای به بیان این موضوع میپردازد که قرآن در حصار مکان و زمان و زبان خاصی نمانده است و عربی الهی آن، عربی قومی ویژه و زبان مادری کسی نیست، بلکه این عربی، لسان مبین الهی در کسوت زبانی بشری است که بنا بر مصالحی، منطقه نزول آن در سرزمینی عربنشین درنظر گرفته شده است و چنین حالتی مزیت و محرومیتی را برای کسی رقم نمیزند
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابوالفضل خوش منش
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :