رابطه بین مدیریت ریسک اعتباری و دارایی های ناکارآمد بانک های تجاری در ایران

هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین مدیریت ریسک اعتباری و دارایی های ناکارآمد بانک های تجاری در ایران می باشد.روش شناسی پژوهش: بر حسب هدف، کاربردی، نوع داده ها، کمی و نحوه ی اجرای توصیفی از نوع هم بستگی و هم چنین روش جمع آوری اطلاعات از نوع میدانی می باشد. جامعه آماری کلیه بانک های تجاری در سال ۱۴۰۲ می باشد که با توجه به ماهیت پژوهشی و استفاده از پرسشنامه در میان مدیران ارشد توزیع می گردد که تعداد آنها برابر با ۲۰ نفر می باشد. در این پژوهش، از روش رگرسیون خطی چندگانه برای برآورد مدل و همچنین از نرم افزار SPSS استفاده گردیده است.یافته های پژوهش: نتایج فرضیه نخست نشان داد که بین درک ریسک، شناسایی، ارزیابی،کنترل و نیازهای سرمایه اعتباری و رشد دارایی های ناکارآمد رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج فرضیه دوم نشان داد که متغیر شرکت های دولتی و خصوصی بر مدیریت ریسک اعتباری تاثیر معناداری ندارد.بحث و نتیجه گیری: در ارتباط با نتایج حاصل شده و نیز تحلیل و تفسیر پژوهشگر می توان بیان داشت که کاستی های قانونی در نظام مالی به ویژه در بخش بانکی و همچنین عدم تبادل اطلاعات اعتباری منسجم بین بانک ها وجود دارد. در نتیجه، نیاز بانک ها را برای اولویت بندی تکنیک های مدیریت ریسک قوی تر که ممکن است در نهایت از آن ها محافظت کند، برجسته می کند. ارزیابی اعتبار عمدتا برای تعیین پذیرش یا رد توصیه اعتبار انجام می شود که شامل ارزیابی درخواست های وام برای درک توانایی وام گیرنده برای بازپرداخت است. فرآیند ارزیابی شامل ارزیابی اعتبار وام گیرنده و جریان های نقدی مورد انتظار آتی و میزان ریسک برای یک وام گیرنده خاص است. بانک های تجاری در ایران اغلب با چالش های وام های غیرکارآمد به دلیل تحلیل ضعیف اعتبار مواجه هستند. عملکرد ریسک اعتباری بانک های خصوصی و دولتی در ایران تا حد زیادی تابعی از شرایط فعلی کشور و مناسبات سیاسی و همچنین متاثر از تحریم های گسترده قرار دارد که می تواند عملکردهای آنها را تحت شعاع قرار دهد. آسیب های این تحریم ها در سال های گسترده، نزدیک شدن بسیاری از بانک ها به مرز ورشکستگی و کمبود اعتبارات می باشد.