بررسی چگونگی تاثیر پذیری کودکان از محیط مصنوع در فضاهای درمانی

سلامتی به عنوان یکی از معیارهای کیفیت زندگی آدمی، از اولویت های جوامع خواهان پیشرفت است قرار گرفتن درمحیط نا آشنای بیمارستان و مراکز درمانی سبب استرس و ناراحتی فرد بیمار و همراهان او می گردد و به عنوان یکی ازعوامل تشدید کننده استرس به حساب می آید. این مساله هنگامی که بیماران کم سن و سال و کودکان آسیب پذیرباشند، از اهمیت بیشتری برخوردار است. یک بیمارستان کودکان تنها با نیاز دارویی و پزشکی رو به رو نیست بلکهنیازهای حرکتی، اجتماعی، تکاملی و احساسی کودکان باید درنظر گرفته شود. لذا جهت تعامل بیشتر تیم درمان وکاربرد مطلوب استراتژی های درمانی و کسب نتایج حاصل از درمان این کودکان، نیاز به محیط درمانی با شاخصه هایمحیطی مطلوب وجود دارد. از این رو معماران در هنگام طراحی ساختمان های درمانی با چالش های قابل توجهی مواجههستند. آنها نه تنها باید مداخلات بالینی پیچیده و فناوری پیچیده پزشکی را در نظر بگیرند بلکه ملزم به طراحی یکمحیط انسانی و درمانی در مسیر فرآیندهای بهبودی بیماران هستند در نتیجه دسته بندی شاخصه های محیطی میتواند راهگشای طراحی آنان باشد.پژوهش حاضر از نوع مروری است و با این فرض که می توان شاخصه های محیطیموثر بر کودکان در فضاهای درمانی را دسته بندی کرد و نوع تاثیر گذاری آنها را مشخص نمود، به بررسی تحقیقاتانجام شده در این زمینه پرداخته است.مقالات انتخاب شده ازنوع مطالعات سیستماتیک، کمی و کیفی بودند و در نهایتنه دسته شاخصه محیطی شناسایی شدند و نوع تاثیر گذاری آنها بر کودکان در محیط درمانی مششخص گردید.