خیال، کهن الگویی در معماری (نقش مفاهیم تخیل و خیال پردازی در آثار معماری)

بحث خیال یکی از مهم ترین و اصلی ترین مباحث فلسفه هنر است. تخیل عرصه ی وسیعی دارد و مرزهای آن نامشخص است.اسطوره، آرمان شهر، امید و نظایر اینها جلوه های گوناگون تخیل انسانی هستند. خیال قوه ی آفریننده ی انسان است و کاربرد آن بهعنوان یکی از عناصر ادبیات در قالب آموزه های اخلاقی، معرفتی و عرفانی، همچنین هنر و معماری ایران به وضوح قابل مشاهدهاست. با بررسی آثار فاخر معماری ایران در دوره ها می توان به اهمیت خیال و تخیل در معماری ایرانی پی برد و معماران ایرانی دربناهایی که از خود به یادگار گذارده اند بخوبی نشان داده اند که از قوه خیال و خلاقیت در کنار اصول و گوهره معماری بهره برده اند.این بهره گیری با استفاده از اصولی پویا و عناصری مادی و حتی غیرمادی مانند نور در بسیاری از آثار معماری به اوج کمال می رسدو بررسی این آثار علاوه بر نشان دادن ارزش های موجود در معماری و ریشه آسمانی این هنر، گوشه های مبهم آن را روشن و برخیاطلاعات کاربردی در اختیار قرار می دهد. هدف این تحقیق بررسی نقش قوه خیال در آفرینش های معماران و ارائه نمودهایی از اینآفرینش هاست که با گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و بررسی نمونه موردی حاصل شده است.