اثرگذاری شاخص های مدیریت منابع انسانی پایدار بر محیط زیست شهری

جهانی سازی و توسعه فناوری های جدید رقابت بین سازمان ها را در پی دارد و با بهره گیری از فناوری های نوین میتوانتغییراتی قابل توجهی را در جنبه های مختلف سازمان ها شاهد بود و مدیریت منابع انسانی آنها را به چالش کشید؛ به طوریکهمنابع انسانی یکی از سرمایه های اصلی و مهم هر سازمانی به شمار می رود و پیشبرد اهداف هر سازمان نیازمند تکیه بربرنامه ریزی، اجرا، کنترل و راهبردهای کلان آن است که بدون مدیریت منابع انسانی پایدار قابل تحقق نخواهد بود. مقاله حاضربا روش توصیفی- تحلیلی است و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. هدف این پژوهش، بررسی اثرگذاری شاخص های مدیریت منابع انسانی پایدار بر محیط زیست شهری است. شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی -کتابخانه ای است. به طوری که ضمن مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی- میدانی از نظرات کارشناسان نیز، استفاده شده است. جهت امتیازدهی به معیارها و پارامترهای مربوطه برای شناسایی و انتخاب اثرگذارترین شاخص ها و با کمک تکنیک دیمتل استفاده شد. سپس پرسشنامه مربوط به روشDEMATEL جهت تبیین و ارزیابی روابط علت و معلولی میان این عوامل تدوین و در اختیار خبرگان این حوزه قرار گرفت.پرسشنامه مذکور شامل متغیرهای تحقیق بود و خبرگان به میزان تاثیر هر عامل نسبت به عامل دیگر امتیاز داده شد. پس از جمعآوری پرسشنامه ها با استفاده از روش DEMATEL روابط علی بین عوامل تعیین شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد شاخص توانایی مدیریت پایدار از تاثیرگذاری بیشتری برخوردار است و شاخص هایی هم چون آگاهی زیست محیطی افراد،ایجاد مزیت رقابتی، مدیریت تنوع و گستردگی و چشم انداز راه بردی پایدار در درجات بعدی اثرگذاری قرار دارند.