تبیین وضعیت شاخص های مدیریت سبز شهری (مطالعه موردی: منطقه دوازده شهر تهران)

مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شده است و به بررسی وضعیت شاخص های مدیریت سبز شهری در منطقه دوازده تهران (تهران قدیم) پرداخته است. برای جمع آوری اطلاعات، از روش پیمایشی- کتابخانه ای استفاده شده و نظرات کارشناسان نیز مورد استفاده قرار گرفته است. با استفاده از آزمون تی تک نمونه، معیارها و پارامترهای مربوط به مدیریت سبزشهری امتیاز داده شده و شاخص های اثرگذارتر شناسایی شده اند. مطابق با نتایج تحقیق، شاخص گردشگری سبز با بالاترینمیانگین و شاخص زیرساخت سبز با کمترین میانگین اثرگذاری خود را نشان داده است. این نتیجه ممکن است به دلیل عدمتوجه به اصول سازگاربا محیط زیست در طراحی و ساخت زیرساخت ها و عدم توجه به استفاده از تکنولوژی های پایدار درساختمانها و امکانات گردشگری باشد. در نتیجه، بهبود شاخص گردشگری سبز و شاخص زیرساخت سبز، نیازمند توجه بهاصول سازگاربامحیط زیست در طراحی و ساخت ساختمان ها و زیرساخت ها و استفاده از تکنولوژی های پایدار است. استفاده ازامکانات و فضاهای سبز، توسعه فضاهای دوچرخه سواری و پیاده روی، و ایجاد امکانات بازیافت و جمع آوری زباله، میتواند بهبهبود شاخص گردشگری سبز و شاخص زیرساخت سبز کمک کند.