بررسی اصول و معیارهای پایداری در محله های مسکونی به منظور دستیابی به محله پایدار (نمونه موردی: محله فیض آباد )

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، منجر بهپیدایش مبحثی به نام «معماری پایدار» گردیده و طی دهه های اخیر، توسعه پایدار به طور فزایندهای به یک عنصر مهم در برنامه ریزی مناطق شهری تبدیل شده است. ظاهرا توجه توسعه پایدار بیشتر معطوف به شهرهاست و توسعه محله به دلایلیکمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ با این حال اگر قطعات شهرها (مولفه هایی مانند محله) فاقد معیار پایداری باشد، شهرها رانمی توان پایدار در نظر گرفت. معیارهای پایداری محلات آینه ای برای تجزیه و تحلیل پایداری شهرها برای سطوح بالاتر هستندکه جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را شامل میشوند. مروزه معضلات ناپایداری از مهمترین دغدغه های شهرها وبه ویژه محله های شهری هستند. شهر اردبیل مانند بسیاری از شهرهای بزرگ کشور با مسائل متعددی ازجمله ناپایداری توسعهروبه روست و این مسئله در برخی محله ها به بیشترین حد رسیده و به تشدید ناپایداری توسعه در آنها منجر شده است.به مطالعهمحله ذکر شده می پردازد و در SPSS پژوهش حاضر با بهره گیری از روش های کمی و میدانی و با استفاده از نرم افزار نهایتبه این نتیجه می رسد که میزان به کارگیری شاخص های پایداری در محله فیض اباد بسیار پایین است ، لذا محله به ناپایداری می گراید.