بررسی ویژگی های حیاط مرکزی و نقش آن در تامین آسایش اقایمی بناهای بومی اقلیم سرد و خشک

معماران بومی با بهره مندی از ویژگی های و شرایط محیطی، شرایط نامطلوب را به حداقل سوق دادند. آنها راحتی و آسایش انساندر درجه اول اهمیت برای طراحی قرار دادند و از نظر آنها مهمترین پاسخ معماری بومی، در نظر گرفتن و توجه به راحتی و آسایشانسانها بوده است. آنها معتقدند برای نیل به آسایش محیطی استفاده از راهکارهای اقلیمی، شیوهای اساسی میباشد. شیوه استفاده ازاین راهکارها در طی سالیان متمادی سبب پیشرفت و تکامل آن شده است. در اقلیم سرد و کوهستانی کشورمان دوره سرما طولانیبوده و معمار بومی با استفاده از الگوی حیاط مرکزی و دیگر راهکارهای اقلیمی توانسته شرایط سخت و طاقتفرسای محیط را تا حدقابل ملاحظه ای به حداقل برساند. معماران بومی با بکارگیری اصول طراحی اقلیمی مناطق سرد به واسطه کاهش اتلاف حرارتی درزمستان ملزم به رعایت اصولی مانند حفظ گرما در داخل بنا، محافظت از آن در برابر بادهای سرد زمستانی و فراهم کردن زمینه ایجهت نفوذ اشعه خورشید به داخل بنا بودند. از این رو از این رو به روشهایی نائل آمدند که مورد الگوبرداری سایر کشورها نیز شدندمانند استفاده از حیاط مرکزی. نحوه آرایش فضاها به دور حیاط، نحوه استقرار بناها نسبت به همسایه ها و بناهای مجاور در خانه هایایرانی همانطور که در بالا بدان اشاره شده ضمن تامین آسایش و آرامش برای ساکنین در ایجاد حس تعلق فضا نیز تاثیرگذار بوده وشایان ذکر است که این موارد با صرف کمترین هزینه و با تکیه بر انرژی های پاک صورت گرفته است. در ادامه این تحقیق به شرایطاقلیمی و راهکارهای اقلیمی در مناطق سرد و کوهستانی پرداخته می شود.