تاثیر فضاهای سبز در توسعه پایدار شهری (نمونه مورد مطالعه: پارک ها)

با بهبود مستمر سطح فرهنگی شهروندان، نیازهای آنها به رفاه محیط زندگی بیشتر می شود. مبانی توسعه پایدار شهریبر ایجاد زیر ساخت های سبز شهری با شرایط اکولوژیکی مناسب برای تامین رفاه وآسایش محیطی شهروندان تاکید میکند، چراکه کاهش تاثیر فعالیت های انسان بر محیط زیست و هماهنگی ارتباط انسان و طبیعت به امری مهم در جهتپیشبرد توسعه سالم شهرهای معاصر تبدیل شده است. در چنین شرایطی فضاهای سبز شهری عمومی با ویژگی هایاکولوژیکی مناسب مزایای بسیاری را برای شهروندان فراهم می کنند. این پژوهش با مرور ادبیات تحقیق به روش قیاسی-استنتاجی به تاثیر ویژگی های خاص فضای سبز و مولفه های سلامت و رفاه اجتماعی انسان می پردازد. یافته ها نشان میدهد که پارکهای شهری به عنوان زیرساخت سبز، می توانند عامل تقویت زیرساختهای انسانی باشند چراکه حضور شهرونداندر فضاهای شهری به عنوان سرمایه های اجتماعی، عاملی در جهت پایداری شهرها محسوب می شوند. بر اساس نتایجمستخرج؛ شهرها علاوه بر عرصه های ساخته شده به زمین های عاری از ساخت وساز نیازمندند تا به فضاهای سبزاختصاص یابد تا بتوان در جهت توسعه پایداری شهری گام نهاد. ارزش نهادن بر فضاهای سبز در برنامه ریزی های توسعهشهری داده هایی را برای مدیران شهری فراهم می کند تا رفاه شهروندان و رویارویی با تغییرات اکولوژیکی آتی را ارتقا دهند.