طراحی شبکه هوشمند معابر شهری با استفاده از داده های نقشه شهری باز جهت بهبود امداد رسانی در مواقع بحران در محیط GIS (مطالعه موردی: ایستگاه های شماره ۱۵، ۱۶، ۱۷ مترو تبریز)

سیستم اطلاعات جغرافیایی، یکی از کارآمدترین و روبه رشدترین سیستم های اطلاعاتی در زمینه مدیریت بحران از جملهمدلسازی شبکه معابر شهری است. در این پژوهش با دریافت داده های OSM ابتدا خطا و صحت داده های مورد نظر بررسی سپسپایگاه داده هوشمند برای شبکه معابر شهری تبریز جهت تجزیه و تحلیل های شبکه در محیط GIS طراحی شد. همچنین موقعیتایستگاه های مترو شماره ۱۵، ۱۶ و ۱۷ خط ۱ تبریز، نسبت به مسیرهای بهینه دسترسی مراکز امدادی با استفاده از مدل تحلیل شبکهدر GIS مدلسازی شد. این پژوهش با هدف مشخص کردن قابلیت داده های OSM در ایجاد شبکه معابر در محیط GIS و کاربرد اینشبکه در مدیریت بحران ایستگاه های ذکر شده صورت گرفته است. در این پژوهش از انواع داده ها و روش های پردازش اطلاعاتمکانی شامل موقعیت مکانی بیمارستان ها، ایستگاه های آتش نشانی، مراکز فوریت های پزشکی و داده های شبکه معابر شهری وهمچنین داده های توصیفی مربوط به پایگاه داده شبکه معابر شامل درجه معبر، جهت حرکت، سرعت حرکت، تقاطع ها در قالب تحلیلشبکه پردازش استفاده شد. نتایج نشان داد که داده های OSM از قابلیت و دقت بالایی جهت ساخت شبکه در محیط GIS برخوردارهستند و ایستگاه های مترو مذکور در موقعیت مناسبی نسبت به مراکز امدادی قرار گرفته است، به طوری که فاصله شبکه ای نزدیکترین ایستگاه فوریت های پزشکی از ایستگاه های ۱۵، ۱۶ و ۱۷ به ترتیب ۲۴۷۱، ۲۹۵۳ و ۳۴۰۸ متر و نزدیک ترین ایستگاه آتش نشانی، به ترتیب ۱۵۵۴ و ۱۰۱۰ متر و فاصله نزدیک ترین بیمارستان از ایستگاه های مترو به ترتیب ۱۶۳۹، ۲۲۷۷ و ۳۲۶۵ متراست. همچنین زمان لازم برای طی این مسیرها برای مراکز فوریت های پزشکی، آتش نشانی و بیمارستان ها برای ایستگاه مترو شماره ۱۵ به ترتیب، ۳-۲-۲ دقیقه و برای ایستگاه شماره ۱۶ به ترتیب ۲-۱-۳ دقیقه و برای ایستگاه شماره ۱۷ به ترتیب ۴-۱-۴ دقیقه برآورد شد، این نتایج با استانداردهای دسترسی مراکز امدادی در سطح شهر برابر با استانداردهای تعریف شده است.