تحلیلی بر ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی و نقش اصلی مردم در توسعه راهبردی و مشارکتی

یکی از مسائل مهم فقر شهری؛ حاشیه نشینی است. شدت توسعه ،محلات حاشیه به دلیل مهاجرت روستاییان به شهرها،مهاجرت از شهرهای کوچک به کلان شهرها و همچنین فقر، بیکاری، ارزانی ملک، ارزانی اجاره بها و ارزانی زمین در مناطقحاشیه است مهاجرت از روستا به شهر و ارزانی مسکن در مناطق حاشیه نشین نسبت به سایر محلات موجب شده تا خانواده هایکم درآمد و زوجهای جوان این مناطق را برای زندگی انتخاب کنند نباید مناطق حاشیه نشین را به حال خود رها کرد چراکهرهاسازی این مناطق منجر به اشاعه و گسترش آسایب به سایر نواحی و نقاط شهری خواهد شد. با توجه به گسترش حاشیه نشینیدولت به تنهایی نمی تواند در بهسازی بافت های غیررسمی و ساماندهی و نیازسنجی آن ها نقش ایفا کند باید از ظرفیت های سازمانهای مردم نهاد، شهروندان ، مساجد و تکایا، روحانیون ، نخبگان دانشگاهی هم استفاده کنیم. تحقیق پیش رو به لحاظ هدف ازنوع کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی می باشد. گردآوری اطاعات به روش کتابخانه ای مشتمل بر مقاله ها، کتب و اسنادصورت پذیرفت. نتایج نشان می دهد که مولفه هایی از قبیل شکل گیری جامعه مدنی قدرتمند و تاثیر گذار، ارتقای سرمایهاجتماعی در جامعه و مشارکت شهروندان در فرآیند خط مشی گذاری عمومی (توانمند سازی حاشیه نشینی) از مهترین عوامل درراستای توانمند سازی ساکنان حاشه نشین می باشند.