ارزیابی تاثیر فضای باز بر افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی

تعاملات اجتماعی یکی از موارد ضروری میباشد که عدم توجه مناسب به این امر در طراحی مجتمع های مسکونی امروزی ودر نظر نگرفتن پیامدهای روانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساخته است. فضای بازدرمجموعه های مسکونی به عنوان زمینهساز تعاملات اجتماعی است عدم توجه به این نیاز افراد و عدم قابلیت محیط در تامین آن،موجب می شود تا محیط کالبدی بسیاری از مجتمع های مسکونی با نبود فضایی برای گذراندن اوقات فراغت مواجه شوند. هدفاز این پژوهش آشکار ساختن رابطه بین متغیرهای نورپردازی و مقیاس و تناسبات انسانی مجتمع های مسکونی و تعاملات اجتماعیمی باشد که با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای شکل گرفته است نتیجه به دست آمده نشان میدهد کهارتباط معناداری بین متغیر نورپردازی، تناسبات و مقیاس انسانی و تعاملات اجتماعی وجود دارد.